ஆடி வந்த வேளை

                         

          

        வாசச் சந்தனமோ!

        வடிவழகுப் பெட்டகமோ!

        தேடிப் பெற்றெடுத்த 

        தெய்வீகக் குலக்கொழுந்தோ!

        பத்து மாதம் அடைகாத்து

        பக்குவமாய் பெற்றெடுத்த

        பரிமளப் பஞ்சுமேனியோ!

        மூன்று மாதம் முகம் பார்த்து முறுவலித்தாள்.

        தேன் நிலவுச் சுகம் கொடுத்தாள்.

        தெவிட்டாத கனியமுதச் சுவை கொடுத்தாள்.

        கவியாக கனியாகக் காவியமாய்

        கரம் வந்த கிள்ளை களிப்புடன் தூங்கத் - தாய்

        தொட்டிலிலே மெத்தை இட்டாள்.

        தாலாட்டுத் தேன் கொடுத்தாள்.

        தன் உதிரப் பால் கொடுத்தாள் - அன்று

        அளவுக்கதிகமாய் வெயிலும் கொடுத்தாள் .

        அந்தோ பரிதாபம்!

        ஆடி வந்த வெயிலில்

        ஆசைக் குழந்தையை வாகனத்தில்

        அழகாய்க் கொண்டு சென்றாள் - தொட்டிலில்

        தூங்க வைத்த பிள்ளை நிரந்தரமாய்த் தூங்கிடவோ

        நடுவெயிலில் வாகனத்தைத் தரித்தாள்.

        நாடி வந்த வேலை கூடி வந்த வேளையிலே

        ஓடி வந்து பார்த்தாள் ஐயகோ!

        கட்டித் தங்கமது பெட்டியாம் வாகனத்துள் 

        கருகிக் கடைத் தேறியதோ

        ஆடிவெயிலின் அகோரப்பிடியில்

        அழகுக் குழந்தை பலியானதுவோ

        அழுதால் துடித்தாள்

        ஆண்டவன் காதுகளுக்கு 

        இது ஓர் அமுத மழையோ

        ஆடி வந்த வேளையிலே – அந்தத் தாயை

        நாடி வந்தது இந்த நாரசமோ

 உண்மைச் சம்பவம். இங்கு கவிதையாய் விரிந்துள்ளது.