தையவள் வந்தாள்

ஆயிரம் ஆயிரம் ஆசைகள் மனதில் 
 ஆனந்தக்கூத்தாட 
ஆடிக்கழித்திட்ட ஆசைகொண்டே 
 ஆசையுடன் தையவளை வரவேற்க
ஆயிரமாயிரம் ஆருயிர் நோய்களை 
 அடியோடழிக்க
அள்ளிக் கொண்டே உயிர் கொண்டோடும்
 அகிலத்தை எச்சரிக்க
இயற்கையின் சீற்றத்தின் இன்னல்கள் நீங்கி – உலகு
 இன்புற்றுப் பிரபாலிக்க
உள்ளொன்று வைத்துப் புறமொன்று பேசும்
 உள்ளங்கள் ஒழிந்து போக 
உறவொன்று உண்டென்றும் பகையில்லை உலகிலென்றும்
 உண்மையை உலகுணர
காலத்தை வென்று மனிதன் காவியம் படைக்கும்
 காலம் விரைந்து வந்தடைய
இருசுடர் ஒளியெலாம் மனிதன்
 இதமாய்க் கட்டுக்குள் அடக்க
தையவளென நாமமிட்டன்பாய் அழைத்து
 தையவளைய்க் கேட்கிறேன்
தையவளே!
வழிசொல்வாயா? எமக்கு வழிசொல்வாயா?